Spis treści:
Najlepsza ziemia pod ogórki
Ogórki gruntowe mają całkiem wysokie wymagania glebowe, dlatego wybór podłoża nie może być przypadkowy. Najlepsze rezultaty uzyskuje się na glebie lekkiej, ale żyznej – takiej, która zawiera znaczną ilość próchnicy, a jej struktura jest drobnogrudkowa i dobrze zatrzymuje wodę, nie powodując jednak zastoju wilgoci. Zalecana jest mieszanka piasku z gliną pylastą, wzbogacona materią organiczną. Kluczowy parametr to odczyn pH – optymalny zakres mieści się między 6,2 a 7,0, co umożliwia ogórkom efektywne pobieranie składników mineralnych, zwłaszcza fosforu, potasu i boru, niezbędnych dla prawidłowego kwitnienia i zawiązywania owoców.
Gleba powinna zawierać nie mniej niż 180 mg potasu w każdym dm³ oraz utrzymywać stosunek azotu do potasu na poziomie około 1 : 1,5. Odpowiednia ilość wapnia (ok. 1000 mg/dm³) zapewnia stabilność chemiczną gleby i ogranicza mobilność szkodliwych metali ciężkich, które mogłyby zostać pobrane przez roślinę. Równie ważny jest magnez – stężenie rzędu 70 mg/dm³ zmniejsza ryzyko rozwoju suchej zgnilizny u podstawy łodygi, jednej z najczęstszych chorób fizjologicznych u ogórków. Korzystne jest również uwzględnienie w płodozmianie roślin motylkowatych, takich jak bobik czy łubin. Dzięki symbiozie z bakteriami brodawkowymi wzbogacają one glebę w azot, co w przyszłym sezonie skraca cykl wegetacyjny ogórków o kilka dni, pozwalając uzyskać wcześniejszy i większy plon.
Przygotowanie ziemi pod uprawę ogórków
Jeśli gleba w naszym ogrodzie znacząco odbiega od optymalnych warunków, konieczna jest interwencja jeszcze przed rozpoczęciem sezonu. Najlepsze rezultaty przynosi jesienne głęboszowanie na głębokość 30–35 cm, połączone z jednoczesnym wniesieniem dobrze przefermentowanego obornika w dawce 3–4 kg na metr kwadratowy. Taka praktyka zwiększa pojemność wodną podłoża nawet o kilkanaście procent, a dzięki zawartości wapnia w oborniku możliwe jest podniesienie pH gleby o około 0,3 jednostki. W przypadku gleb wyraźnie zakwaszonych (pH poniżej 5,8), zaleca się przeprowadzenie wapnowania magnezowego – w dawce 150 kg CaO na 1000 m² – najlepiej jesienią, by składniki miały czas się przemieścić w profil glebowy i nie zakłócały wiosennego pobierania fosforu. Tam, gdzie występuje problem z zaleganiem wody, można poprawić strukturę gleby, wprowadzając na głębokości około 25 cm warstwę grubszego piasku lub drobnego żwiru, co usprawni odpływ nadmiaru wilgoci.
Przeczytaj też: Niezawodne odmiany ogórka gruntowego. Plenne i odporne na choroby
Na glebach, które nie wymagają aż tak radykalnej poprawy, przygotowania można rozpocząć wiosną, gdy temperatura podłoża na głębokości 10 cm osiągnie co najmniej 8 °C. Po pierwszym przekopaniu dobrze jest rozsiać kompost w dawce około 4 kg na metr kwadratowy, który można dodatkowo wzbogacić litrem biocharu lub 30 gramami hydrożelu – te dodatki nie tylko poprawiają retencję wody, ale także stabilizują dostępność azotu, szczególnie w czasie intensywnych opadów. Na kilka dni przed planowanym wysiewem lub sadzeniem rozsady warto zastosować nawóz mineralny o zrównoważonym składzie – np. 5-10-15 – w dawce 40 g/mkw., dokładnie mieszając granule z warstwą wierzchnią.
Ogórki wymagają systematycznego dostarczania substancji odżywczych. Ostatnie nawożenie przeprowadza się dopiero na początku sierpnia. Fot. VITALII BORKOVSKYI/Canva Pro
Sadzenie ogórków do gruntu
Termin rozpoczęcia uprawy ogórków w gruncie jest ściśle uzależniony od warunków termicznych. Nasiona można wysiewać bezpośrednio do ziemi po 15 maja, gdy dobowa temperatura gleby na głębokości 10 cm przekracza 15 °C, a ryzyko przymrozków jest już minimalne. Standardowo nasiona umieszcza się na głębokości 1,5–2 cm, po trzy sztuki w jednym dołku co 15 cm, przy szerokim rozstawie rzędów wynoszącym 90–100 cm (zapewnia to dobrą cyrkulację powietrza i ułatwia pielęgnację). Po wschodach pozostawia się tylko najmocniejszą siewkę z każdego gniazda. W przypadku uprawy z rozsady, sadzonki z czterema dobrze rozwiniętymi liśćmi sadzi się do gruntu na przełomie maja i czerwca, zawsze z nienaruszoną bryłą ziemi, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia delikatnego systemu korzeniowego. Dobrze przygotowany dołek powinien mieć około 25 cm średnicy i być wypełniony mieszanką ziemi ogrodowej z kompostem (w proporcji 2:1), z dodatkiem 5 g mączki bazaltowej na roślinę (znacznie poprawia to gospodarkę potasową).
Przeczytaj również: Co włożyć do dołka podczas sadzenia ogórków? Takim naturalnym zestawem zapewnisz sobie duże plony
Bezpośrednio po posadzeniu każdą sadzonkę należy podlać 2–3 litrami letniej wody, formując przy tym niewielką nieckę wokół łodygi, która zatrzyma wilgoć w strefie korzeni. W celu ograniczenia parowania i ochrony przed chwastami warto zastosować ściółkowanie warstwą słomy (ok. 5 cm), kompostowanej kory lub czarnej agrowłókniny. Dzięki temu wilgotność gleby utrzymuje się dłużej, a temperatura podłoża stabilizuje, co wspomaga szybki rozwój roślin. Na większych uprawach coraz częściej wprowadza się podpory w formie siatek rozpiętych na wysokości około 120 cm, które ułatwiają pionowy wzrost pędów i poprawiają przewiewność łanu, ograniczając tym samym rozwój chorób grzybowych, zwłaszcza mączniaka rzekomego. Pierwsze zasilenie azotem – najczęściej w formie saletry wapniowej – wykonuje się, gdy rośliny osiągną około 20 cm długości. W dalszej części sezonu, co trzy tygodnie aż do początku sierpnia, należy dostarczać potas w dawce ok. 25 kg na hektar, najlepiej po analizie zawartości tego pierwiastka w liściach, co pozwala dostosować nawożenie do rzeczywistych potrzeb roślin.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Na szkodniki, do kompostu i ukorzeniania sadzonek. Jak stosować ziemię okrzemkową w ogrodzie?
Naturalne sposoby na ślimaki. Uważaj z solą Epsom i popiołem drzewnym
Co podlewać nawozem z drożdży? Jak działa nawóz ze sfermentowanych i niesfermentowanych drożdży