Dom nie - doskonały

Mojego domu nie odrapuję ze śladów zadomowienia. Żyję w nim w symbiozie, w nieodłącznej plątaninie nóg, łap, śmiechów i miałków. Podziwiam z daleka zdjęcia domów doskonałych, zwierząt kupionych pod kolor ścian i życia w wielu światach, zawsze bardzo atrakcyjnych. Wzdycham, odkładam gazetę patrzę na mój zwariowany dom, na ukochaną twarz bliskiej osoby, na zwierzyniec domowy i cieszę się życiem bo właśnie tego czasu na życie jest zawsze za mało.
Pozdrawiam wszystkie baby deccoriańskie.